Ezginin Tınısı / Münevver Ongun “SOKAK” yazıları…

Kitap ve sanat günleri etkinlikleri, kitap fuarları yazarlar ve şairlerin hem birbirleriyle hem de okuyucularıyla buluşma fırsatı verir. Günümüzde okuyucu sayısının azaldığını görmek hepimizi üzse de bununla ilgili çabanın yetersizliği biz yazın hayatındakileri daha çok üzüyor. Bu etkinliklerde en çok dikkatimizi çeken yazarın veya şairin standını yakın arkadaşları ziyaret ediyor diğer stantlara bakmadan hatta diğer yazarlarla göz göze gelmeden transit geçmeyi tercih ediyorlar. Bunun neden kaynaklandığının sebepleri çok çeşitli diye düşünüyorum. Birinci olarak maddi imkansızlıklar diyeceğim ama tam olarak bu da değil.

Turgutreis_Kampus_şubat-2025_Erken Kayit

Bodrum-25-26-Kampusumuze-Bekliyoruz-bahçeşehir

vodafon_içkale_19_şubat_2024

bodrum-sokak-haber-youtube-abone

Kütüphanelerden kaç kişi yararlanıyor?

Toplum olarak ‘kitap okuma ‘ önceliğimiz olmaktan çıktı. Eğer önceliğimiz kitap okuma olsaydı kütüphaneler, kitap satış stantları insanlarla dolar taşardı. Uzun zamandır farkına vardığım bir husus da kitapların git gide çoğalan yayınevleri tarafından ücret karşılığı basımı, kılı kırk yaran editörlerle çalışmayışları eserlerin seçkin eserler arasına giremeyişi de okumadan uzaklaştırdı bazılarımızı. Yayınevi kazandığı parayı amaç edinir, içi boş ve hatalarla dolu bir dosyayı basıp piyasaya sürerse okuyucu da doğal olarak okumaktan git gide uzaklaşır. İşte bu ve bunun gibi bir çok nedeni sıralayabiliriz. Şimdi gelelim kitap fuarlarına ziyaretçiler bir eser ortaya koyan sanatçıya değer vermiş olsalardı -alışveriş yapması da şart değil-gelip geçerken bir merhabayı bir selamı onlardan esirgemezlerdi. Herhangi biri bir yazarın ne yazdığını merak etse ,eserinin arka kapak yazılarını okusa belki ilgisini çekecek çok şeyle karşılaşabilir. Günümüzde ne yazık ki meraksız bir toplum oluştu . Okumayan toplumlar kültürden yoksun toplumları oluşturdu hızlıca. Kendini yetiştirmeyen, hayal gücünü zenginleştirmeyen, sorgulamayan toplumların yaşamlarında tek düzelik hakim olmaya başladı. Sosyal medya fenomenleri tarafından sergilenen videolar, göze ve kulağa hitap eden hareketli paylaşımlar ne sunduysa alma alışkanlığı kazandırdı hepimize. Maalesef buna çocuklarımız da dahil olduğu için çok üzgünüm. Nasıl bir nesil gelecek bizden sonra diye soru cümlelerime cevap bulamıyorum.

Yeni katıldığım kitap fuarında içimi ferahlatan bir anımı anlatmadan geçemeyeceğim. Lise öğrencisi zannettiğim genç bir hanım standıma doğru yaklaştı.  “Kaç gündür sizi sabırsızlıkla bekliyorum. Nihayet karşılaştık. Sizi internetten araştırdım. Gazete ve dergilerdeki öykülerinizi okudum. Hepsi çok hoşuma gitti. Bütün kitaplarınızı almak istiyorum.”

Ben çok şaşırmış olarak ne diyeceğimi bilemeden adını ve soyadını sorabildim sadece.  “Adım Ezgi, soyadımı boş ver.” dedi. Sonra soru yağmuru başladı aramızda. Hangi lisede okuduğunu sorduğumda üniversite mezunu olduğunu, iki buçuk yaşında kızı olduğunu, okumayı çok sevdiğini, yazarların eserlerini seri olarak aldığını, almaya da devam ettiğini ve daha neler neler…

Yazan biri olarak işte en büyük mutluluk bu dedim içimden. Çok nadir de olsa böyle bir okuyucu ile karşılaşmak umutlarımın yeniden, yeniden filizlenmesi demekti bu. Ezgi’nin sözlük anlamı; belli bir kurala göre oluşturulmuş olan kulakta haz uyandıran ses dizisi. İsmiyle ne kadar uyumlu! Artık yazmak istemiyorum , okuyan sayısı git gide azaldı dediğim anda bütün umutsuzlukları yok eden bir tını yüreğimde yankılandı. Öykülerimi yazarken “Ezgi’nin Tınısı” kulaklarımda çınlayacak her zaman.

İyi ki varsın EZGİ ! İyi ki Ezgiler var!